Adrie Lodder

Adri L. werd door de rechtbank te Dordrecht op 15 april 1954 in eerste instantie veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 jaar maar in hoger beroep door het Haagse gerechtshof veroordeeld tot levenslang. Adri L. blek namelijk zijn vrouw te hebben omgebracht met arsenicum. Nadat zijn vrouw in april 1952 was komen te overlijden trouwde hij met een vrouw met wie hij al tijdens zijn huwelijk een verhouding had. Na opgraven van het lichaam van zijn gestorven vrouw kwam vast te staan dat ze door arsenicumvergiftiging was omgekomen. Adri L. bleek het gif in een apotheek in Moordrecht te hebben gekocht en het drie maal aan zijn vrouw te hebben toegediend.

Vader Adri kreeg zes jaar later “een koekje van eigen deeg”: hij werd in de gevangenis vergiftigd door een mede gedetineerde, de beruchte Berkelse huisarts Dr. O. Deze huisarts kan een geestverwant worden genoemd van Adri Lodder: ook hij had zijn echtgenote gedood, door haar cyaankali toe te dienen. Drie gifmoorden in korte tijd, het is eigenlijk te bizar voor worden. Maar deze ware gebeurtenissen staan opgetekend in “Als tie maar niet wordt als zijn vader”. Leendert Lodder richt zich daarbij vooral op zijn eigen familiegeschiedenis, die zich afspeelde in Oud-Beijerland.

Leendert Lodder: “Mijn vader vertelde zijn nieuwe vriendin toen dat hij weduwnaar was met een kind. Zij bleek dat geen probleem te vinden en je zou kunnen zeggen dat mijn vader toen maar de daad bij het woord heeft gevoegd”. Arsenicum toedienen, Adri Lodder kocht bij een tuinder arsenicum en voegde dat toe aan het eten van Maaike. “Ze werd steeds zieker en is uiteindelijk met Pasen 1952 gestorven. Achteraf gezien is het wonderlijk dat niemand wat doorhad”. Adri Lodder hertrouwde vrij snel met zijn Goudse geliefde en versprak zich op een dag. Hij mishandelde zijn vrouw en beet haar toe: “Straks ga je net zoals mijn eerste vrouw”. Dat bracht het balletje aan het rollen: het lichaam van Maaike werd opgegraven en er werd in haar maag arsenicum aangetroffen. De stof zat ook in een jas van Adri en daarmee was de zaak al zo goed als rond. Lodder werd veroordeeld tot levenslang en belandde in de gevangenis de Blokhuispoort in Leeuwarden. Cel nummer 54 van de B-vleugel. Twee cellen verderop kwam later John Opdam, oftewel Dr. O., huisarts uit Berkel en Rodenrijs. De mannen raakten snel met elkaar aan de praat: Dr. O. had namelijk óók zijn vrouw vergiftigd, met cyaankali.

Brief van Dr. O.

Dr. O bedacht een plan: hij schreef een brief waarin Adri Lodder zogenaamd de moord opbiechtte op de vrouw van de huisarts. Als Lodder vervolgens zou sterven, zou het als een zelfmoord overkomen en zou Dr. O. vrijkomen. De rechter geloofde het niet en gaf de Berkelaar voor de tweede keer levenslang. 

Adri Lodder uit Oud-Beijerland vergiftigde in 1952 zijn eigen vrouw. In de gevangenis in Leeuwarden ontmoette hij de Berkelse arts dr. O., die ook zijn vrouw had vergiftigd. De vriendschap tussen de beide mannen kreeg een dramatisch vervolg.  Deze bizarre gebeurtenissen staan opgetekend in het boek "Als tie maar niet wordt als zijn vader". Leendert Lodder richt zich daarbij vooral op zijn eigen familiegeschiedenis, die zich afspeelde in Oud-Beijerland.