Personeel vertelt

In het Huis van Bewaring DeBlokhuisPoort werkten honderddertig personeelsleden in allerlei functies. Van direkteur tot bewaarder en iedereen beleefde zijn/ haar verhaal.

Zoals zo velen reageren op een advertentie in de krant, "Gestichtswachter" wat is dat nu voor een baan. Toch maar even lezen, belast met de buitenbewaking van een aantal inrichtingen van Gevangeniswezen en Psychopatenzorg en begeleiden met transporten van gedetineerden. Jonge mannen tussen de 20 en 30 jaar, bij voorkeur ongehuwd. Het Korps Gestichtswacht biedt promotiemogelijkheden binnen het gevangeniswezen. 

Van Penitentiaire Inrichtingswerker naar werkmeester vakarbeid boekbinder. Dit verslag gaat over een PIW.er die voor een periode van drie maanden de plaats opvult van werkmeester vakarbeid boekbinder.

Verhalen van De Cipier uit het Huis van bewaring "DeBlokhuisPoort". Een gevangenbewaarder of cipier is een functionaris binnen het gevangeniswezen. Verschillende namen zijn er voor de cipier, gevangenbewaker, bewaker, Penitentiair Inrichtingswerker, PIW er. Een Gevangenisbewaker (of, indien werkzaam bij een andere instelling dan een gevangenis: een Complexbewaker) is iemand die werkzaam is bij één van de penitentiaire instellingen in Nederland. Een Gevangenenbewaker wordt opgeleid door de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI).

Op 1 juni 1973 is Hans in dienstgetreden bij het Koprs Gestichstwacht als gestichtswachter. De opleiding werd genoten in Veenhuizen met als standplaats Amsterdam. Met ingang van 1 maart 1976 als bewaarder in Huis van Bewaring Amsterdam en op 9 mei 1977  te werk gesteld in het Huis van Bewaring Leeuwarden. Hans is in Leeuwarden op 06-09-2023 overleden.

Herinneringen aan de Blokhuispoort. Gewerkt van 1979 t/m 1989. Als ik dit opschrijf is het dat, wat er in mijn gedachten komt, wat ik mij dus nog herinner van die tijd. Collega’s die dit lezen hebben hier vaak nog wel aanvullingen op of hun eigen herinneringen en ervaringen. Bij deze moedig ik ze dan ook aan, om hier ook eens wat over op te schrijven.

Het kan verkeren. Een willekeurige werkdag uit de tijd dat ik in "DeBlokhuisPoort" heb gewerkt. Zoals elke morgen, had ik mij ook die dag bij de portier gemeld, om mijn sleutels en mijn "pieper" in ontvangst te nemen. Normaliter liggen deze spullen al voor mij klaar, zodra ik piepvrij binnen was. Deze morgen  duurde het wat langer. De portier liep wat zenuwachtig heen en weer voor de pieperkast, omdat hij m'n pieper niet kon vinden . Uiteindelijk kreeg ik de pieper mee van de facilitaire dienst. Voor mij geen probleem, want alarm had ik nog nooit hoeven maken en de portier had immers genoteerd dat ik de pieper van de facilitaire dienst mee had.

Freddie Scheltema schreef een boek over zijn ervaringen als gevangenbewaarder (o.a. in "DeBlokhuisPoort"). Trieste, confronterende maar ook hilarische verhalen bieden kijkje achter tralies van gesloten wereld. Het leek niet direct het meest voor de hand liggende beroep voor Freddy Scheltema, toen hij zich in de jaren tachtig in het Verenigingsgebouw in Veenhuizen meldde als aankomend gevangenbewaarder, samen met tweehonderd anderen. Het eerste wat hij hoorde was: ‘Vijfenzeventig procent van wat hier zit heeft te lang haar’ en dat gold ook voor hem. Maar hij sloeg zich door de opleiding heen en werd al op zijn eerste werkdag geconfronteerd met een gedetineerde die zijn onzichtbare diamanten kwijt was, waarna Freddy hem hielp met zoeken. Dit verhaal typeert niet alleen de populatie waar hij mee te maken krijgt, maar ook de manier waarop hij er mee omgaat.

In 1989 kwam ik als verpleegkundige op de medische dienst van "DeBlokhuisPoort". Een voor mij totaal vreemde wereld, maar waar ik met veel plezier op terug kijk, een periode wat mij als mens verrijkt heeft mede dankzij het samenhorigheidsgevoel van het personeel en zeker ook door haar" inwoners".  Op het inkomstenspreekuur kon je middels vragen soms een hiv positief persoon eruit pikken, maar dat waren toevalstreffers. Niet elke toekomstige inwoner voelde zich gelijk vertrouwd dit met ons te delen.

Afscheid van elkaar en afscheid van "DeBlokhuisPoort". Afscheid nemen van elkaar: dat kennen we allemaal. Vooral in een Huis van Bewaring of in een gevangenis neem je voortdurend afscheid van allerlei mensen: je buurman waar je het goed mee kon vinden en die nu overgeplaatst gaat worden en dan moet je maar afwachten wie er nu weer komt. Of jij wordt zelf overgeplaatst en dan moet je afscheid nemen van allerlei mensen waar je goed mee om kon gaan of waar je je verhaal kwijt kon. Annemiek Horstman (Geestelijke Verzorging)

Gevangenbewaarder Huis van Bewaring Leeuwarden H.Steensma heeft een boek geschreven met de titel: "Straffen door de eeuwen heen", De beul, het tuchthuis en de gevangenis. In iedere samenlevingsvorm van mensen ontstaan normen op welker overtreding door de groepsgenoten gereageerd wordt door de overtreder te straffen en iedere maatschappij kent haar strafwetten en strafproces. Het is een natuurlijk verschijnsel dat mensen elkaar corrigeren, in het gezin wijzen de ouders hun kinderen terecht, tuchtigen hen als zij gestelde regels overtreden of worden van bepaalde voorrechten onthouden, dit gebeurt in de maatschappij.

De Dienst Vervoer en Ondersteuning (DV&O) is een landelijke dienst van DJI en verzorgt het vervoer van arrestanten, gedetineerden en vreemdelingen. DV&O vervoert bovendien goederen en penitentiaire dossiers voor geheel Veiligheid en Justitie. DV&O verleent daarnaast bijstand bij calamiteiten in (justitiële) inrichtingen en detacheert beveiligingsmedewerkers ter ondersteuning van organisaties die aan DJI gelieerd zijn.

Fred, 30 jaar en acht jaar gevangenbewaarder. "Ik stond eerst in de discotheek, had wel een beetje een ruig leven. Toen stond die advertentie in de krant. Toen ik hier kwam dacht ik: die mensen moet ik helpen. Het is soms wel leuk, de omgang met mensen. Maar ook frustrerend: je ziet dezelfde gevangenen steeds weer terugkomen."

Songteksten Blokhuispoort. Er staat een huis in Leeuwarden Dat heet "DeBlokhuisPoort". En ieder die het noorden kent Die heeft haar naam gehoord. Er staat een huis in Leeuwarden, Dat heet "DeBlokhuisPoort" Nu staat zij daar zo koud en leeg Nu is zij zelf vermoord.

De tranenpikkers van de stadsgevangenis. Lieuwe was net zo goedmoedig als dat hij groot was. Alleen daarom al was hij zijn korte leven lang onbegrepen. Ze noemden hem de reus van Leeuwarden omdat bijna alles te klein was voor hem. Struinend door de binnengang, Al tracht men de muren hier op te fleuren,  door ’t aanbrengen van een kleurenpracht, het blijven de muren van het gevang… waar dagen meer zijn dan dag en nacht.

De boys van "DeBlokhuisPoort" zijn al vanaf 1991 te vinden in de wildernis van de ongerepte natuur van de Hooge Veenen in de Belgische Ardennen. Vele spannende avonturen zijn beleefd en op de website kunt u de belevenissen lezen en bekijken van "DeBlokhuisPoort" Survival Team uit Leeuwarden.

Personeel Ontspanning Vereniging Justitia. Een vereniging van personeel van het Huis van Bewaring te Leeuwarden. POV had een blad met de naam "Normaal", een blad vol met activiteiten van de personeelsvereniging "Justitia".

Een voorspelling of prognose in de wetenschap is een vorm van beschrijving van het toekomstig gedrag van een object, fenomeen of verschijnsel. Zo'n specifieke voorstelling is in de regel logisch mathematisch gebaseerd op de beschrijving en verklaring ervan. Het voorspellen in de wetenschap wordt met het beschrijven en verklaren wel gezien als de elementaire taken van de wetenschap. 

Lees ook de ingezonden verhalen. Word een deel van de geschiedenis en deel je eigen verhaal met ons over DeBlokhuisPoort. Als je een verhaal hebt dat de geschiedenis van DeBlokhuisPoort moet vastleggen, stuur het dan naar ons op. We verwelkomen ook graag afbeeldingen die we bij je verhaal kunnen plaatsen. Jouw bijdrage maakt ons enthousiast! Aarzel niet om je verhaal in te sturen, zodat we het kunnen delen met anderen en vereeuwigen op onze website.