1998 Survival Team Blokhuispoort

Survival Team Blokhuispoort. De boys van "De Blokhuispoort", survival in de Hooge Veenen Belgische Ardennen. Survivaltraining door Johannes Langohr.

Plaats: Hooge Veenen Ardennen (België)

Datum: 23 jan 1998 - 25 jan 1998 Groep: 8 man

Gids: Johannes Langohr Survival specialist

Het is donderdag 22 januari, mijn werk in het sober regime voor die week zit erop. Vanavond haal ik de bus die geschikt is voor negen man, deze konden we huren, voor het weekend in de Hooge Venen in de buur van Eupen, dat ligt in België. Hier houdt de groep, onder leiding van Klaas Veld en Frans V. Hek" een soort overlevingstocht die 1 keer per jaar en het liefst in de winter, gehouden wordt. Deze tocht werd gesponsord door P.O.V. Justitia. De wekker gaat om 6 uur af, het is tijd om op te staan, want om 7 uur vertrekken we vanaf de Blokhuispoort richting België, eerst haal ik Klaas Veld van huis en dan richting Blokhuispoort. Daar aangekomen zitten Dirk Edelenbos, Paul Kruyt en Frans v. Hek al bij de portier te wachten We laden de spullen in die ons helpen om het weekend goed door te kunnen komen. Daarna gaan we Willem Helfrich ophalen en als die is ingestapt rijden we richting het zuiden. Toen we het opgavenformulier voor dit weekend., 14 dagen voor die tijd bekeken. hadden zich 10 man opgegeven en daarom vonden we een bus wel zo geschikt en het is een stuk gezelliger dan in verschillende auto's. Een paar dagen ervoor vielen om bepaalde redenen 4 man af. Na 2 uur rijden, stopten we in de buurt van Utrecht om koffie te kunnen drinken en de tassen en vooral de kippen (6 stuks), die wij in een zelf gemaakt krat meenamen, even recht te zetten. Na ongeveer 20 minuten gingen we verder richting Eindhoven. Via Heerlen en langs het Drielandenpunt, reden we België in.  Toen we 9 weken daarvoor afspraken om dan maar in het weekend van 23 en 24 januari op survival te gaan, hoopten we dat er sneeuw zou liggen. Toen we door het zuiden van Limburg reden, lag er al een dun laagje sneeuw.  Hoe zuidelijker we gingen, steeds meer sneeuw.  Na ongeveer 5 uur rijden, kwamen we aan bij een boerderij die ver afgelegen lag van de bewoonde wereld en boven op een heuvel stond. Zij die hier al vaker kwamen zeiden: je moet maar eens kijken hoe die mensen leven.  Nou het was zeer oud en erg rommelig, maar verder was de boerderij wel groot, je zou er iets moois van kunnen maken. Toen wij ons meldden, kwam de boerin en verwelkomde zij ons. De trekker en de kar met brandhout stond al klaar, hier konden wij onze spullen op laden. De boer bracht ons naar het overlevingskamp, dat zo'n 200 meter van de boerderij af lag. Intussen hadden Klaas en Dirk een mooie plaats tussen 2 bomen gevonden. Daar sloegen wij ons kamp op. Je spant een stuk touw tussen de 2 bomen, hierover span je een stuk plastic, dit maak je met stukjes touw weer vast aan het touw tussen de 2 bomen. 'Te, hangt het zo vast dat de voorkant uit de wind is en het kampvuur je voeten verwarmd als je onder zeil ligt. Dit was wel nodig want op - sommige plaatsen lag wel 30 cm. sneeuw. Wat wij gehoopt hadden kwam uit, we hadden sneeuw. Om een kampvuur te krijgen, moet je wel vuur hebben en dat viel niet mee, vooral als die boer je nat hout geeft, levert dat problemen op. Maar door goed doorzetten van Dirk, lukte het uiteindelijk om het vuur aan te krijgen om ons te verwarmen. Hierna gingen we soep klaar maken, hiervoor heb je water nodig en dat haal je uit de beek die beneden aan de voet van de heuvel stroomt. Dit water komt uit een bron, dus is het te drinken, zeiden ze.  Dat klopt dus wel want er mankeert ons nog niets nu ik dit stukje schrijf. Ik vind het een wonder dat het nog kan om zulk water te drinken. maakten zoveel soep, genoeg voor het hele weekend.  Om 8 uur Is avonds wilde Klaas een eind wandelen, dus deden we dat maar. Het pad ging een heel stuk naar beneden, richting dorp hier de omgeving in het donker verkennen. Na ongeveer 3 uur gelopen te hebben keerden we terug in het kamp. Intussen was het vuur bijna uit, maar Dirk maakte het weer aan. Om 12 uur gingen we slapen, onder het zeil in de slaapzakken.  Zelf ging ik op een andere plaats liggen, i.v.m. te weinig ruimte onder het zeil. Ik dacht laat mij maar dicht bij de kippen liggen, dan kan ik er oppassen. De bedoeling van de kippen die we meenamen was klachten, gaar koken en daarna boven het vuur eetbaar maken. Omdat we gingen lopen was er die avond geen tijd om de kippen te slachten. Voordat ik in mijn slaapzak ging, legde ik eerst nog een deken over het krat heen omdat het die nacht vroor.  Dood gevroren 'kippen hoef je niet meer te slachten, dan hadden we ook diep gevroren. kippen mee kunnen nemen. Toen we de volgende ochtend wakker werden, tokkelden de 6 kippen nog. Doordat het vuur nog smeulde, hadden we het snel weer aan met wat droog hout dat ik "leende". (Ik breng het de volgende keer misschien wel terug.) Om je op te frissen, kun je je wassen in de beek, zelf ben ik een koukleum, wassen doe ik thuis wel weer. Hierna bakten we Turkse broden en maakten wat koffie. Daarna hebben we een natuur wandeling gemaakt in de omgeving.  Verder maken we foto's van oorlogsmonumenten. In de pauze kregen we koffie met rijste vlaai. We vervolgden onze weg om langs een rivier langzaam naar boven, richting kamp, te lopen. Zelf vond ik het langs de rivier heel mooi. zigzaggend door het water, over stukken rots te lopen om dan langs de oever We kwamen bij een rots van ongeveer 25 meter hoog, 2 jaar daarvoor klommen ze hier nog omhoog, nu kan dat niet meer vanwege het afbrokkelen. Ernaast loopt een pad, dat lijkt op een trap, dit pas is zigzaggend ongeveer 100 meter lang, dus erg vermoeiend.  Boven aangekomen moesten we dan ook even bijkomen.  Hierna vervolgden we de tocht richting kamp. Af en toe vraag ik aan iemand, die er bekend is, hoever nog?  Op een bepaald moment komt er een boerderij in zicht.  Ja, daar is de boerderij met ons kamp, sommigen zeggen dat is nog niet mogelijk, maar als we op een kruispunt staan, herken ik iets, vooral dat boompje op dat pad, dan ik het voor mij wel duidelijk, niet het pad dat Klaas nog wilde lopen, hij wilde nog een uur omlopen. Gelukkig voor de groep dat we niet verder gingen, want Hans de gids van de vorige survival, stond ons op te wachten.  We hebben het vuur weer opgestookt en onder het genot van een hót soep zij we bijgekomen van een leuke wandeling.  Ikzelf had liever niet zover willen lopen, maar over het riviertje een brug willen bouwen van 2 touwen boven elkaar.  Misschien volgend jaar. Ondertussen vroeg ik, wat doen we met de kippen, die staan hier maar, we kunnen ze beter aan de boer geven. Okay, dan gaan we ze slachten.  Klaas zei wie gaat dat doen, van de 6 man wilden er maar 3 de kippen slachten. Ikzelf heb direct bij het begin van het weekend gezegd, ik maak geen kip dood als het niet hoeft. Het was niet nodig, want er was genoeg eten en dat is ook niet opgegeven en weer mee naar huis genomen. Uiteindelijk hebben we toch nog drie kippen aan de boer kunnen verkopen, o ja, er was ook nog een kip die een ei heeft gelegd. Nadat we gezellig bij het vuur hebben gezeten en gepraat en gelachen, gingen we allen onder het zelfde zeil.  Omdat er die nacht een sneeuwstorm zou komen hebben we een tent gemaakt, daarom heb ik aan het voeteneind in de lengte gelegen. Doordat ik niet zo goed had geslapen, was ik vroeg opgestaan om te proberen het vuur weer te laten branden.  Dit lukte eindelijk met wat droog hout.  Voor de anderen was het wel fijn, uit je slaapzak komen en het vuur brand al. Nadat we de soep bijna op hadden en het hout ook op was, braken we ons kamp af. Toen we van de boer en boerin afscheid hadden genomen, vertrokken we..De weg terug was in het begin glad en op sommige plaatsen haast te rijden. Frans hield het hoofd koel, petje af Frans voor de afdaling.  Omdat er in dat weekend veel sneeuw was gevallen, kwamen veel dagjes mensen er op af. Hierdoor ontstond er filevorming en vertraging op de binnen wegen er naar toe. Eenmaal op de grote weg, werd het rustiger. Als afsluiting besloten we naar een Chinees restaurant in Vaals te gaan. Toen wij daar bij de Chinees binnen kwamen ' keken ze eerst raar op, maar toen ze Frans zagen, keken ze blij en begroetten ons vriendelijk. Hierna gingen we voldaan met een volle maag richting Leeuwarden. Onderweg stopten we nog even in de buurt van Eindhoven, sommigen hadden moeite om de ogen open te houden en vielen dan ook in slaap, ik merkte het niet eens dat er foto's van hem werden gemaakt. Willem Helfrich brachten we als eerste thuis en om 7 uur reden we de Blokhuispoort binnen.  Nadat we de spullen uit de auto haalden, dronken we nog even een bakje koffie binnen en praatten na over het mooie weekend. Ik wil Frans, Klaas, Dirk, Willem en Paul bedanken voor dat mooie weekend. Verder was het een leuke ervaring, je weet nu ook waar ze het over hebben als het over een survival gaat. Ik kan iedereen aanraden om ook eens mee te gaan.  Misschien iets voor het team van Bert om te laten lezen hoe ik dit weekend heb beleefd.

Namens de groep, Klaas Veld.